«Լռության գույները»
«Լռության գույները» ծրագրի նպատակն է Արաքսի գեղանկարչական աշխատանքներով և բանաստեղծություններով ձևավորված երկլեզու (հայերեն և անգլերեն) ալբոմ- գրքի ստեղծում, որն իր մեջ կրում է երկու կարևոր գաղափար. այն ոչ միայն վերսկսում է մի մեծ տաղանդի՝ Արաքս Աբրահամյանի վաղաժամ ընդհատված ստեղծագործական ճանապարհորդությունը հավերժության մեջ, այլև դառնում է ոգեշնչող ուղերձ՝ հայ կնոջ, որպես արվեստի կրողի, իրականության շունչը խորապես զգացող և արարող ուժի մասին։ Այս նախաձեռնությունը հնարավորություն է ստեղծում վերարժևորելու հայ կնոջ դերը մշակույթում՝ ցույց տալով, որ արվեստը կարող է վերապրել ու հաղթահարել ցավը և դառնալ նոր սերունդների համար ինքնաճանաչման, տոկունության և ինքնարտահայտման օրինակ։
Արաքս Աշոտի Աբրահամյանը ծնվել է 1959 թվականի նոյեմբերի 7-ին՝ Լոռու մարզի Արևածագ գյուղում։ Նկարչությունը եղել է նրա մանկության երազանքը: Եվ գնալով իր երազանքի ետևից՝ Արաքսը դարձել է պրոֆեսիոնալ նկարչուհի: Նրա բազմաժանր ստեղծագործություններում ապրում են խավարը ճեղքող լույսը, ցավը ճեղքող հույսը. նրա լռությունն անգամ գույն ունի՝ ծորացող ու լույս սփռող գույն: 1988 թվականի Սպիտակի երկրաշարժից հետո, Արաքսը անմիջապես մեկնել է Գյումրի՝ մասնակցելու փրկարարական աշխատանքներին։ Ավերված մարդկային ճակատագրերը չափազանց ծանր ազդեցություն են թողել Արաքսի վրա, և անքուն գիշերների արդյունքում ծնվել են նրա՝ «Տարեգրություն-88», ապա՝ «Խորան լուսո» շարքերը։ Նրա կտավները դարձել են Հայաստանի համար ծանրագույն ժամանակաշրջանի լուռ վկաները:
Արաքսի վրձնի ու գրչի արարումը, ցավոք, ընդհատվել է վաղաժամ՝ 1993 թվականին։ Սակայն նրա ստեղծագործական ժառանգությունը շարունակում է ապրել՝ մեզ թողնելով գույների լեզվով հյուսված հոգևոր տարեգրություն։
Արաքսի աշխատանքները բազմիցս ներկայացվել են թե՛ անհատական, և թե՛ խմբակային ցուցահանդեսներում՝ ինչպես կենդանության օրոք, այնպես էլ մահից հետո: Նշենք, որ հենց Արաքսի անհատական աշխատանքների ցուցահանդեսն է եղել Անկախ Հայաստանում բացված առաջին ցուցահանդեսը՝ 1991թ. սեպտեմբերի 24-ին՝ Հայաստանի ժուռնալիստների միության ցուցասրահում: Արաքս Աբրահամյանի աշխատանքները ցուցադրվել են նաև Հալեպում՝ արժանանալով հայ համայնքի հիացմունքին։ Արաքսի ստեղծագործություններին նվիրված բազմաթիվ հարցազրույցներ և վերլուծական հոդվածներ են տպագրվել թե՛ հայաստանյան, և թե՛ սփյուռահայ մամուլում:
Արաքսի ապրած կարճ, բայց բովանդակալից տարիներն իրենց վառ հետքն են թողել իրեն ու իր արվեստը ճանաչողների հոգում: Նկարչուհին հասցրել է իր ստեղծագործական անհատականությամբ տպավորել նաև շատ արվեստագետների և հայ մեծերի:
Ահա նրանց տպավորություններից մի քանիսը.
«Բոլոր աստղերը մի տեսակ ծաղկում են, Արա՛քս քույրիկ, երբ նկարում ես:
Համբուրում եմ քո աջը, այտը» ․ Տիգրան Մանսուրյան
«Դու նայել ես ազատ տարերքի հայելու մեջ:
Քոնն է ազատությունը»․ Աղասի Այվազյան
Սիրելի՛ Արաքս,
քեզ բարի երթ քո երազների, մտքերի և Հայոց մեր աշխարհի միջով. ոտքդ առաջ գցելու իրավունք դու ունես վստահ: Հրանտ Մաթևոսյան
Տեսա Արաքսի աշխատանքները. Հարուստ աշխարհ, բազում հետաքրքրություններ, ցանկանում եմ հետագա հաջողություններ, որին չեմ կասկածում: Գրիգոր Խանջյան
Գեղակերտ հորինվածքով- շերտ ու նստվածք ունեցող , ու հո~սք- շարժում ունեցող Արա՛քս, շնորհակալ եմ ծնողներիցդ, որ քեզ աշխարհ են բերել Լոռի աշխարհում, շնորհակալ եմ քեզնից` էս աշխարհին մի ուրիշ` Արաքսյան աշխարհ նվիրելու համար: Քո նկարների տակ մի աշխարհ կա, որ ես տեսնում եմ: Հիշու՞մ ես `
Ահռելի ձոր է, մի կտոր լուսին…
…Էն տախտի վրա` աղոթում մի վանք…
Նստիր ու նկարիր մեր աշխարհի մարդկանց, մեր սարերը, մեր ձորերը, մեր օրերը, մեր սերերը: Աշխարհին Լոռի նվիրիր: Դու քո Լոռին ունես: Զորանա՛ս: Ես հավատում եմ քո խղճին, տաղանդին, քո Աստծուն: Հրաչյա Մաթևոսյան